Om 3u30 loopt de wekker af. Vlug nog wat koffie zetten, ons wassen en tanden poetsen, de laatste spulletjes in de wagen zetten... en tegen 4u zijn we onderweg. Het gaat richting Fiesch, waar we de eerste zes dagen van onze Zwitserlandvakantie al kamperend zullen doorbrengen.

Onderweg staan we via SMS in contact met Karen, collega van mama, die met het gezin richting Toscane reist, ook om 4u is vertrokken en tot aan de Gothard-tunnel exact dezelfde weg volgt als onszelf. Als we voor Mulhouse samen kort in een file staan, beseffen we dat we heel dicht bij elkaar moeten zitten. Bij de laatste SMS zitten wij reeds op de Furkapas, als zij aan de Gothard-tunnel zijn aangekomen. Op de Furkapas (2.431 m) houden we op een aantal plaatsten halt voor wat foto's. Vooral het zicht te Belvédère op zowel de Furka- als de Grimselpas, maar ook de Rôhnegletsjer is de moeite waard. Rond 15u30 en ongeveer 830 km later, komen we aan op camping "Eggishorn z'moosji". Voor een 4-sterrencamping is het onthaal nogal flauw. We moeten o.m. zelf ons plaatsje zoeken. Maar goed, we zijn er. Nog vlug de tent opzetten en onze vakantie kan echt beginnen.

Onderweg hadden we schitterend weer. Later op de dag komen er flink wat wolken opzetten en vallen er zelfs enkele druppels uit de lucht. Daarom trekken we ons na het eten en de afwas terug in onze tent. Jonas zet nog even de DVD van 'Monsters & co' op, Lisa houdt het op wat kleuren. Kort erna liggen we met z'n allen te slapen. Het was een lange dag. 's Avonds laat worden we nog opgeschrikt door een vuurwerk in het Fieschertal. Het is er feest. Morgen is het de Zwitserse nationale feestdag.

Omdat het weer vrij behoorlijk is wanneer we opstaan, besluiten we na het ontbijt de trip naar Eggishorn te wagen. Voor alle zekerheid kijken we in het dalstation nog eens goed naar de webcamara die boven het panorama heen en weer in beeld brengt. Het ziet er perfect uit. Ongeveer rond 9u30 (na 2 kabelliften: eerst tot Fiescheralp/Kuboden, van daar naar Eggishorn) kunnen we de magistrale Aletsch-geltsjer 'live' aanschouwen. Het is werkelijk adembenemend. De wandeling die uiteindelijk naar de top van de Eggishorn gaat, bedraagt amper 15 min., maar toch besluiten we al na enkele tientallen meters terug te keren. Het pad is niet meer dan wat gesorteerde rotsblokken wat vooral voor Lisa, bijzonder lastig stappen is.

Vlak voor de middag keren we terug naar Fiescheralp en wandelen richting Furri Hutte. Van daaruit klimmen we naar een meertje ter hoogte van Schönbiel. Daar houden we onze pick-nick. Vandaar keren we terug naar Fiescheralp. Onderweg zien we nog een bizzar tafereel: de koeien grazen in de tuintjes/weiden tussen de chalets. Eén koe heeft zich stevig van locatie vergist en is op het balkon van zo'n chalet terecht gekomen. Net op het moment dat we het zien, komt iemand ze er weghalen. We staan te veraf om nog een foto te maken. Taferelen van een oude buur van vake, die bij onweer ooit z'n paard in de veranda nam, schieten ons door het hoofd...

We zijn al terug op de camping rond 14u30. Jonas en Lisa nemen nog een verkwikkende duik in het zwembad. Kort erna komen er dreigende wolken en flink wat wind opzetten. En nog voor het avondeten begint het te regenen en is er een onweer. Dat onweer trekt snel voorbij, maar de regen blijft de rest van de dag aanhouden. Het Fieschertal is helemaal dichtgetrokken met dikke regenwolken. Benieuwd of het morgenvroeg terug beter is. Het minder goede weer, weerhoudt de Zwitsers er echter niet van om een stevig vuurwerk op de camping af te steken en dit net op het ogenblik dat we onze eerste slaap gevat hadden. We gingen met z'n allen haast tot tegen het plafond van de tent.

Vandaag gaat het richting Marjelesee. Hiervoor nemen we de kabellift tot aan Fiescheralp. De lift eindigt er midden in de wolken. De start van onze wandeling is dan ook bijzonder mistig, maar we weten dat er beterschap op komst moet zijn. Op het live camerabeeld in het dalstation hebben we immers gezien dat helemaal bovenaan, op de Eggishorn, de zon straalt. Het is dus een kwestie van enkele uren voordat de zon de wolken uit het dal zal doen opstijgen. Maar we zijn sneller en al na een klein uurtje stappen, stijgen we zelf boven het wolkendek uit. Een mooi zicht. Kort daarna komen we aan de voetgangerstunnel die uitkomt aan de 'Gletscherstube'. Van daar is het nog een korte wandeling tot aan de Marjelesee. Daar hebben we andermaal een prachtig zicht op de Aletschgletsjer.

Op de terugweg is de mist, zoals verwacht, inderdaad volledig opgetrokken en hebben we nog een mooi zicht op het dal en de bergtoppen aan de overkant.

Het weer blijft super. 's Ochtends hangen er wel nog wat wolkjes, maar daar is tegen de middag niks meer van te merken. Vandaag rijden we met de wagen naar Mörel (20 min rijden), waar we de kabelbaan nemen naar Riederalp. Via Riederfurka wandelen we door het Aletschwald richting Aletschgletsjer. De bomen brengen ons verkoeling op deze hete dag. Als we het Aletschwald door zijn, gaan we naar Hofluh waar we, dit keer meer vanaf het einde van de gletsjer, een prachtig zicht hebben over het Aletschgebied.

Als we terug bij onze wagen komen is het 31°C! Dit hebben we nog nooit meegemaakt in Zwitserland. Op het TV-scherm in het dalstation van Mörel, hebben we gezien dat het de komende dagen mooi weer blijft.

Na 3 dagen wandelen om en rond de Aletschgletsjer, gaan we eens een totaal andere richting uit. We rijden met de wagen naar de Nufenenpass, waar we halverwege parkeren voor een wandeling naar de Griesgletsjer en de Griessee. Een mooie locatie, maar met veel wind. Na de picknick kantelt het weer en komen er grijze wolken opzetten. We keren daarom tijdig terug naar onze wagen.

De laatste volle dag op de camping. Papa (met wat oorpijn - door de wind aan de Griessee gisteren?) trekt er alleen op uit voor een wandeltocht naar de Fieschergletsjer. Het is een relatief korte wandeling. Rond 13u is hij al terug.

Ondertussen zijn mama, Jonas en Lisa het dorp ingetrokken op zoek naar een 'pin' om bij op de petten te prikken. Zonder succes evenwel. In het enige souvenierwinkeltje van het dorp blijken ze zoiets niet te hebben. De rest van de namiddag brengen we rustig door onder de boom aan onze tent en in het zwembad.

Vandaag is een 'overgangsdag'. We reizen van Fisch door naar Zinal. We hebben ongeloofelijk veel geluk met het weer, waardoor we de tent rond 10u perfect droog kunnen inpakken. Tegen 11u30 kunnen we vertrekken. Onderweg eten we onze pick-nick op, om rond 14u in Zinal aan te komen. We kunnen nog niet op onze kamer, maar nemen alvast het welkomsdrankje op het pleintje voor het hotel. Rond 15u kunnen we op de kamer. We hebben geluk: een ruime kamer waar we samen kunnen op slapen en een schitterend panorama. De piepkleine badkamer nemen we er graag bij. De inkomhal, bars, theaterzaal en restaurant van het hotel zijn vernieuwd en zijn zeer modern ingericht. De kamers zelf zijn wel wat verouderd en de houten vloer kraakt vrij hard (wie 's nachts naar het toilet gaat om opletten waar te lopen...). We horen tijdens ons verblijf dat een totale vernieuwing van het hotel op de planning staat voor wellicht 2010.

Jonas en Lisa gaan de hele dag naar de 'maxi'-club, maar 's middags eten we wel samen. In de voormiddag nemen mama en papa deel aan een door het hotel georganiseerde verkenning van Zinal, waarbij 5 wandelgidsen, verspreid over het dorp, telkens wat specifieke informatie meegeven.

's Namiddags gaan mama en papa mee met de namiddagtocht naar Cabane du Petit Mountet. Een pittige klim waar meteen stevig wordt voor doorgestapt. De terugtocht gaat door stevige regen. We komen doornat in het hotel aan. De warme douche doet deugd.

Vandaag splitsen we ons op. Papa gaat mee met de dagtocht naar Cabane d' Arpitetta.

Mama gaat in de voormiddag naar Belvédère,, een uitzichtspunt vlak boven Zinal. In de namiddag gaan mama en Lisa samen mee met de namiddagwandeling naar de lawinedammen. Jonas gaat de hele dag naar de maxi-club.

Door het hotel wordt een familiedag georganbiseerd op Sorebois. Zinal-Sorebois is de enige kabellift die in de directe omgeving kan genomen worden. Er wordt 's middag een grote familiebarbecue georganiseerd aan het bergstation van Sorebois. In de voormiddag stappen papa en mama nog even naar Corne de Sorebois, een top van waaruit we een schitterend 360°-panoramabeeld hebben over Val d'Anniviers en verder.

Tegen dat we terug zijn afgedaald van Core de Sorebois naar het bergstation van de kabelbaan, zijn ook de clubs van het hotel, waaronder de maxi's, al gearriveerd: Jonas en Lisa zijn reeds aan het eten begonnen. Papa en mama schuiven ook aan en zoeken een plaatsje aan een tafel. Het is schitterend weer en we hebben een prachtig zicht o.m. een aantal vierduizenders: Bishorn, Weisshorn, Zinalrothorn.

Na de barbecue nemen we samen de kabellift terug naar beneden en wandelen we nog eens langs de verschillende winkeltjes in Zinal. We komen o.m. een pin voor Jonas en Lisa van Zinal om bij op hun hoedjes te prikken en kopen kaartjes om te versturen naar familie en vrienden.

Vandaag gaat papa mee met de dagtocht die door het hotel wordt georganiseerd naar Bella Tola (in de buurt van St.-Luc).

Mama gaat mee met de dagwandeling die gaat van Zinal tot aan Grimentz en terug. In Grimentz is er een prachtige woonkern met typische oude Zwitserse huisjes.

Vandaag vetrekt ook Jonas met de maxi's op tweedaagse. Ze gaan logeren op Sorebois en hebben een klim van 700 m op het menu staan. Lisa ziet dit nog niet echt zitten en blijft samen met nog een aantal andere maxi's in het hotel, waar ze kleinere wandelingen doen en spelletjes. Als ze 's avonds in de theaterzaal van het hotel het filmpje ziet dat wordt getoond van de aankomst van de maxi's op Sorebois en ze haar broer ziet, heeft ze toch een beetje spijt dat ze er niet bij is. Ze mist haar broer heel erg en er vloeien zelf wat traantjes.

Lisa gaat de hele dag naar de club, zonder Jonas, want die komt in de loop van de dag terug afgedaald van Sorebois.

Papa en mama gaan samen met voor de dagwandeling van St.-Luc naar Zinal. Een prachtige hoogtewandeling met mooie zichten op Val d' Anniviers. We doen hierbij ongeveer de helft van de 32 km lange berglooptocht van Sierre naar Zinal (die enkele dagen daarvoor is gelopen). Tegen het einde van de wandeling valt er wat regen. De voorboden van een dag met minder goed weer.

Vandaag is het een druilerige dag. De voormiddag brengen we door aan een tafeltje aan de lobby van het hotel. Wat surfen op het web, nintando, een boek, een spelletje. Na het middageten gaan Jonas en Lisa naar de club en gaan mama en papa met de wagen op verkenning naar de Moiry-gletsjer. Omdat cabanne de Moiry in de stijgers staat (de slaapcapaciteit zou er verdubbeld worden), stappen we in de richting van de gletsjertong. Door het minder goede weer, keren we echter snel terug. Morgen wordt het weer beter en zullen we samen naar hier terugkomen.

Met z'n allen op stap. We rijden met de wagen naar de parking aan het Lac de Moiry (vlak aan de stuwdam). Daar starten we onze wandeling. Eerst klimmen we omhoog en doen we de oostelijke flank van het meer op een hoogte van 2.500 m. Aan het einde van het meer (vlakbij de Moiry gletsjer), dalen we tot aan het meer en keren we langs de oever terug naar de parking.

Dit is de laatste wandeldag. Jonas en Lisa gaan voor een laatste keer de hele dag naar de club ('s middags eten ze hotdog langs 'La Navisence', het riviertje dat door het dal loopt en ter hoogte van Sierre uitmondt in de Rhône.

Papa en mama rijden met de wagen tot Grimentz en nemen daar de kabellift naar Bendolla. De wandeling gaat naar Le Marais en Roc d' Orzival, waar we opnieuw een schitterend panorama hebben op de bergen om en rond Val d' Anniviers.

Het (laatste) avondmaal wordt voorafgegaan door een aperitief op het pleintje voor het hotel en wordt opgeluisterd door een New Orleans jazz-bandje (uit België). 's Avonds pakken we reeds in en doen de tassen reeds naar de wagen zodat we dit de ochtend erop niet meer hoeven te doen.

Het zit er op. We staan om 6u op, nemen ontbijt en maken onze picknick. Tegen 7u vertrekken we. In Zinal zien we wat bluwe flarden door het laaghangend wolkendek, maar als we een half uurtje en vele haarspeldbochten later aankomen in Sierre, begint het al te regenen. Een aanzienlijk deel van de terugweg zullen we in de regen rijden, maar na de middag wordt het beter en beter. In België is het behoorlijk goed weer en we vernemen dat het zowat de beste dag is van de voorbije weken. Wij hebben dus geluk gehad. Van de 15 dagen vakantie hebben we maar een 3-tal mindere dagen gehad. Dat mocht wel eens na het kwakkelende weer van onze voorbije vakantieperiodes.

In totaal hebben we 1.990 km gereden.